مشخصه های مهم دوربین مداربسته

نوع خروجی تصویر

تکنولوژی و نوع خروجی تصویر دوربین مداربسته بسیار مهم است. با توجه به نکاتی که در بخش های قبل گفته شد، تکنولوژی های متفاوت مداربسته همخوانی بالایی با هم ندارند پس ممکن است پس این مشخصه در طراحی سیستم مداربسته از اهمیت بالایی برخورد است. توجه داشته باشید که برخی از انواع دوربین های مداربسته بیش از یک نوع خروجی تصویر دارند.

خروجی تصویر دوربین مداربسته می تواند آنالوگ یا شبکه باشد. در سیستم های آنالوگ خروجی ممکن است آنالوگ تیوی لاینی، HDTVI، HDCVI یا AHD باشد. در سیستم شبکه خروجی عموما به صورت شبکه است. البته برندهای مختلف پروتکل های متفاوتی برای ارسال تصاویر دارند اما تقریبا همه آنها از یک پروتکل مشترک به نام ONVIF پشتیبانی می کنند.

رزولوشن تصویر

اصطلاح رزولوشن یا تفکیک پذیری به معنای میزان جزئیات قابل تشخیص در یک تصویر است. از آنجایی که تشخیص هر المان در تصویر به میزان جزئیات تصویر وابسته است می توان گفت روزولشن بزرگترین عامل تعیین کننده کیفیت تصویر است. اهمیت روزولشن تصویر تا جایی بوده که بسیاری برای نشان دادن کیفیت تصویر یک دوربین تنها به اشاره به روزولشن تصویر آن بسنده می کنند.

توجه داشته باشید که روزولشن تصویر با وجود اهمیت تنها عامل تعیین کننده کیفیت تصویر دوربین مداربسته نیست. به ویژه در شرایط خاص توجه به بقیه مشخصه های دوربین میتواند نقش مهمی در طراحی یک سیستم بهینه و کارا داشته باشد.

واحدهای اندازه گیری روزولشن

پیکسل یا مگا پیکسل

مگا پیکسل واحدی است که بیشتر شما به واسطه استفاده از دوربین های دیجیتال با آن آشنا شده اید. یک مگاپیکسل به معنای یک میلیون پیکسل است. واژه پیکسل از ترکیب دو واژه پیک (بخش ابتدایی واژه Picture به معنای تصویر) و سل (گرفته شده از واژه Cell به معنای سلول) به وجود آمده. ساختار واژه تا حدی نشان دهنده معنای آن است. یک پیکسل در واقع یک جز از تصویر است.

زمانی که دوربین دیجیتال میخواهد تصویری را ثبت کند، تصویر توسط لنز بر روی چیپ تصویر دوربین تابیده می شود. این چیپ تصویر از تعدادی سلول حساس به نور تشکیل شده. هر سلول نوری، بخش بسیار کوچکی از نور را در محلی خاص دریافت می کند و به همین صورت بخش بسیار کوچکی از تصویر را می سازد که در نهایت و در کنار هم یک تصویر یکپارچه را تشکیل می دهند.

هر سلول تصویری یا پیکسل نماینده یک جز از تصویر است. طبیعی است که هرچه تعداد اجزای یک تصویر بالاتر باشند قدرت تشخیص جزئیات بر روی آن بیشتر است. تصویر زیر دید بهتری از تاثیر تعداد پیکسل های تصویر بر روی توانایی تشخیص جزئیات به شما می دهد.

در زمان دریافت اطلاعات مرتبط با روزولشن دوربینهای مداربسته به چند نکته توجه داشته باشید. رزولوشن تصویر خروجی دوربین شما الزاما برابر رزولوشن چیپ تصویر دوربین نیست. این می تواند به دو علت باشد: بخشی از تصویر به علت گردی تصویر تولید شده توسط لنز در نهایت برش میخورد و تنها بخش مفید تصویر به خروجی فرستاده می شود. در دوربین های تحت شبکه گاهی قدرت پردازش دوربین به اندازه ای نیست که تصویر را با روزولوشن چیپ تصویر بر روی شبکه بفرستد پس تصویر نهایی برای شما با روزولشن پایین تری نمایش داده می شود.

تیوی لاین

واحد مگاپیکسل برای نشان دادن روزولشن تصویر در سیستم دیجیتال کاربرد دارد (سیستم های آنالوگ نسل جدید هم از این واحد استفاده می کنند) اما در دوربین های آنالوگ قدیمی روزولشن تصویر از طریق واحدی دیگر به نام تیوی لاین (TVLine به معنای خط تلویزیونی) مشخص می شود. ساختار تیوی لاین برای کاربران امروزی سیستم های مداربسته بسیار مبهم است. دلیل این موضوع عدم آشنایی با سیستم های آنالوگ تلویزیونی است. در گذشته از همین واحد برای نشان دادن رزولوشن آنالوگ در بسیاری موارد استفاده می شد.

از آنجا که در سیستم های آنالوگ روش مشخصی برای اندازگیری دقیق رزولوشن تصویر وجود نداشت از یک روش تجربی برای این کار استفاده می کردند. روشی که برای این کار انتخاب شده بود تا حد زیادی به آزمایش بینایی شباهت داشت. در این روش صفحاتی با تعدادی خطوط عمودی آماده می کردند. صفحات با تعداد خطوط عمودی متفاوتی اماده می شدند و طبیعتا هرقدر تعداد خطوط روی صفحه بیشتر می شد آنها فشرده تر و نازکتر می شدند.

قدرت تفکیک پذیری دوربین از طریق تعداد خطوطی که میتوانست به صورت قابل تفکیک نمایش دهد مشخص می شد. برای مثال یک دوربین 420 تیوی لاینی میتوانست در یک صفحه با 420 خط عمودی خطوط را به صورت قابل تشخیص نشان دهد. در صورتی که تعداد خطوط بیش از این می شد دیگر دوربین 420 تیوی لاینی نمی توانست خطوط را به صورت قابل تشخیص نشان دهد.

طبیعتا هر قدر تیوی لاین یک دوربین مداربسته بالاتر می رفت قدرت تفکیک پذیری آن بالا بود. از آنجا که دوربین های آنالوگ قدیمی تصویر را استانداردهای تلویزیونی PAL یا NTSC به خروجی می فرستادند، دوربین نمی توانست تصویری را با رزولوشن بیش از 720 تیوی لاین نمایش دهد.

از آنجا که استفاده کنندگان امروزی سیستم های مداربسته درک درستی از سیستم اندازگیری تیوی لاینی ندارند در این جدول به صورت حدودی معادل روزولشن های آنالوگ به دیجیتال را نشان میدهیم.

حساسیت به نور

حساسیت به نور یکی دیگر از مشخصه های مهم تصویری دوربین های مداربسته است. حساسیت به نور یک دوربین نشان می دهد که دوربین برای تشکیل تصویر به چه میزان نور نیاز خواهد داشت. چیپ تصویر دوربین از تعداد زیادی سلول نوری تشکیل شده که به نور حساس هستند و پس از برخورد نور به شکلی مشخص واکنش نشان می دهند. این واکنش می تواند به صورت عبور جریان یا تغییر ولتاژ باشد. هر قدر حساسیت نوری این سلول ها کمتر باشد به نور بیشتری برای فعال شدن نیاز دارند.

در نور بالا و در طول روز در محیط های بیرونی همه دوربین ها میتوانند تصویری مناسب برای شما ایجاد کنند. اما با کاهش نور دوربین هایی که حساسیت نوری کمتری دارند تصویری کاملا سیاه از محیط ایجاد می کنند. پس حساسیت به نور مشخصه ای است که معمولا در محیطهای کم نور اهمیت پیدا می کند. از آنجایی که تامین امنیت در طول شب برای دوربین های مداربسته بسیار مهم است. میزان حساسیت آنها به نور می تواند یک المان مهم در سنجش کیفیت و بهره وری آنها باشد.

برای شناسایی حساسیت دوربین ها از واحدی به نام لوکس استفاده می شود. گرچه ساختار اندازگیری لوکس تا حدی پیچیده است اما به صورت مختصر به آن اشاره می کنیم. در صورتی که به دنبال اطلاعات بیشتری در این رابطه بودید می توانید به کتاب های محاسبه روشنایی مراجعه کنید.

در ابتدا باید بدانید که حجم نور را با واحد دیگری به نام "لومن" نشان می دهند. توضیح اینکه لومن چگونه محاسبه می شود در این بخش نمی گنجد اما یک لومن نور مقداری مشخص از نور است. از آنجا که چشم ما تنها انعکاس نور بر روی اجسام را می بیند نه خود نور را برای سنجش میزان روشن بودن یک محیط ما باید نور منعکس شده بر روی سطوح آن محیط را محاسبه کنیم. اینجاست که واحد لوکس وارد می شود. در تعریف ساده یک لوکس روشنایی حاصل تابش یک لومن از نور بر روی یک سطح یک متر در یک متر است. برای درک بهتر یک مثال می زنیم. میزان نور تولیدی لامپ ها را توسط واحد لومن بر روی کاتالوگ آنها نشان می دهند. اگر شما نور تولید شده توسط یک لامپ 800 لومنی را بر روی یک سطح یک متر مربعی بتابانید، 800 لوکس روشنایی ایجاد کرده اید. برای اینکه درک بهتری از واحد لوکس داشته باشید میتوانید به این جدول توجه کنید:

 

روشنایی میزان معادل طبیعی

0.0001 لوکس نور ستارگان در یک شب بدون ماه

0.27–1.0 لوکس نور ماه کامل در یک شب بدون ابر

3.4 لوکس هوای گرد و میش و تاریک غروب

50 لوکس نور معمولی یک اتاق پذیرایی

80 لوکس نور راه روهای اداری

100 لوکس یک روز کاملا ابری و تاریک

320–500 لوکس نور استاندارد اتاق های اداری

400 لوکس نور طلوع یا غروب خورشید

1000 لوکس نور یک روز ابری، استاندارد استادیوهای تلویزیونی

10000–25000 لوکس نور روز کامل (خوشید غیر مستقیم)

32000–100000 لوکس نور مستقیم خورشید در ظهر

در صورتی که اندازگیری حدودی لوکس محیط ها برای شما امکان پذیر نبود، می توانید از وسیله ای به نام لوکس متر برای این کار استفاده کنید. لوکس متر یک ابزار اندازگیری است که می تواند میزان روشنایی در محیطهای مختلف را به صورت دقیق اندازگیری کند.

یک نکته بسیار مهم در مورد اطلاعات موجود در کاتالوگ های دوربین وجود دارد. در کاتالوگ دوربین معمولا به حداقل نور مورد نیاز برای تشکیل یک تصویر اشاره می شود. اما دوربین معمولا حداقل حدود 10 برابر این نور را برای تشکیل یک تصویر قابل قبول نیاز خواهد داشت. بنابراین حداقل نور نوشته شده در کاتالوگ را در 10 ضرب کنید تا میزان روشنایی مورد نیاز در محیط را به دست آورید.

مکانیزم AGC برای افزایش حساسیت نوری

مکانیزم AGC یک مکانیزم بهبود دهنده تصویر است که به بالا بردن حساسیت دوربین نسبت به نور کمک می کند. اصطلاح AGC مخفف Automatic Gain Control به معنای کنترل خودکار گین است. این مکانیزم در صورتی که نور محیط برای تشکیل تصویر کافی نباشد، به صورت الکترونیکی سیگنال تصویر را تقویت می کند. این تقویت باعث بالا رفتن روشنایی تصویر می شود. البته AGC به صورت ناخودآگاه نویز تصویر را نیز تقویت خواهد کرد که باعث افزایش نویز الکترونیکی در تصویر می شود. بیشتر افرادی که با دوربین های دیجیتال کار کرده باشند با این نویز آشنا هستند. این نویز به صورت دانه های ریز و رنگی در سراسر تصویر دیده می شود.

بازه داینامیک

بازه داینامیک یکی دیگر از مشخصه های بسیار مهم در دوربین های مداربسته است. بازه داینامیک به معنای توانایی یک دوربین در تشخیص بازه وسیع نوری در تصویر است. برای درک بهتر به این مثال توجه کنید: تصویری از داخل یک پارکینگ سر پوشیده را درذهنتان تصویر کنید که داخل آن تاریک است اما یک ورودی کاملا روشن دارد. در این مثال یک دوربین با بازه داینامیک پایین تصویر داخل پارکینگ را کاملا سیاه و تصویر ورودی پر نور را کاملا سفید نشان می دهد. در مقابل یک دوربین با بازه داینامیک ایده آل تصویر داخل و خارج پارکینگ را با سطوح نوری مشابه نشان می دهد.

با توجه به مثال بالا بازه داینامیک یک دوربین مشخص می کند توانایی آن در دادن یک تصویر یکپارچه از نظر نوری چقدر است. همانطور که فهمیدید بازه داینامیک دوربین تنها در محیطهایی با اختلاف سطح نور اهمیت پیدا می کند.

برای نشان دادن بازه داینامیک دوربین های مداربسته از واحد db یا دسیبل استفاده می شود (عکاس ها احتمالا بیشتر با واحد f-step آشنا هستند). دلیل استفاده از این واحد در این بحث نمی گنجد اما اطلاع از بازه داینامیک یک دوربین، در طراحی حرفه ای سیستم مداربسته بسیار مهم است. برای داشتن یک دید عمومی به این واحد باید بدانید چشم انسان بازه داینامیکی حدود بین 120db تا 170db دارد. در مقابل دوربین های مداربسته عادی امروزی بازه داینامیکی حدود 60db تا 70db دارند.

مکانیزم WDR برای بهبود بازه داینامیک

اصطلاح WDR مخفف Wide Dynamic Range و به معنای بازه داینامیک بالاست. در واقع WDR نام یک مکانیزم نیست بلکه نامی است که به چیپ های تصویری که دارای این قابلیت هستند داده می شود (اما از آن در کاتالوگ ها به صورت یک مکانیزم نام برده می شود)

روش های مختلفی برای بالا بردن بازه داینامیک دوربین ها وجود دارد اما موثرترین روش استفاده از دو چیپ تصویر برای دوربین است. در این روش تصویر توسط دو چیپ ساخته می شود. یک چیپ تصویر در ساختن تصویر سریع و دیگری کند است. چیپ تصویر سریع نور کمتری جذب می کند پس تصویر بهتری از نقاط پر نور تصویر ایجاد می کند. با وجود اینکه این روش برای بالا بردن بازه داینامیک بسیار موثر است اما عیب هایی هم دارد. بزرگترین عیب آن بالابردن هزینه های ساخت چیپ تصویر دوربین است.

روشی دیگر و کمتر موثر نیز برای بهبود بازه داینامیک مورد استفاده قرار میگیرد. تقویت الکترونیکی قسمت های کم نور و کاهش نور قسمت های پر نور است. به این روش اصطلاحا DWDR به معنای WDR الکترونیکی می گویند. تاثیر این روش بر روی بازه داینامیک به مراتب کمتر است اما هزینه اجرای آن نیز پایین تر است، بنابراین از آن معمولا در دوربین های اقتصادی تر استفاده می شود.

مکانیزم BLC برای تغییر بازه داینامیک

اصطلاح BLC مخفف Back Light Compensation به معنای جبران کننده نور پس زمینه است. BLC با این استدلال طراحی شده که زمانی که شما دوربین را در یک محیط کم نور نصب می کنید، اولویت دیدن همین محیط است و محیط پر نور اهمیت کمتری دارد.

کارکرد BLC بسیار ساده است. BLC در واقع بازه داینامیک دوربین را به نفع محیط کم نور جابه جا می کند. برای درک بهتر عملکرد BLC به مثال زیر توجه کنید:

فرض کنید دوربین مداربسته را در اتاقی تاریک نصب کرده اید که پنجره ای پر نور دارد. در حالت عادی شما تصویری نسبتا تیره از داخل اتاق و تصویری نسبتا روشن از پنجره دارید. زمانی که BLC فعال می شود دیافراگم دوربین را باز می کند تا اتاق به اندازه کافی روشن شود. البته این باعث می شود تصویر پنجره کاملا اشباع شود (کاملا سفید دیده شود). از آنجایی که معمولا در محیط های نصب دوربین محیط کم نور تر اولویت بیشتری دارد مکانیزم BLC می تواند بدون افزایش بازه داینامیک دوربین تصویر بهتری برای شما ایجاد کند.

البته BLC نقاط ضعفی هم دارد. در صورتی که نور قسمت پر نور زیاد باشد ممکن است آن بخش از تصویر بیش از حد اشباع شود و بخش های اطراف را نیز تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین BLC تنها در محیطهایی که اختلاف سطح نور در سطحی محدود است موثر خواهد بود.

سرعت شاتر

پیش از پرداخت به سرعت شاتر باید کمی با نحوه گرفتن عکس در دوربین های عکاسی آشنا شوید. در دوربین های عکاسی زمانی که شما اقدام به عکس برداری می کنید، پوشش جلوی چیپ تصویر برداشته می شود و نور محیط برای مدتی محدود به چیپ تصویر (یا فیلم عکاسی در دوربین های قدیمی) برخورد می کند. این نور تصویر را بر روی چیپ تصویر ایجاد می کند. پس از ایجاد تصویر پوشش باید مجددا بسته شود تا از ورود دائمی نور جلوگیری کند. به این پوشش شاتر دوربین می گویند.

مدت تشکیل تصویر بر روی چیپ تصویر به عامل اصلی وابسته است. اول نور محیط و دوم حساسیت چیپ تصویر به نور. هرقدر نور محیط بیشتر باشد شاتر باید مدت کمتری باز شود و از طرفی هرقدر چیپ دوربین حساستر باشد دوربین به نور کمتری نیاز دارد پس چیپ های حساستر هم به سرعت شاتر پایین ترین نیاز دارند. در صورتی که نور محیط کم باشد و باید شاتر را برای مدت بیشتری باز نگه داشت تا نور تاثیر خود را روی چیپ تصویر بگذارد.

مدت باز بودن شاتر در کنار تاثیری که بر روی ورود نور دوربین دارد تاثیر دیگری نیز رو روی تصاویر می گذارد. هر قدر شاتر بیشتر باز بماند تصاویر دارای حرکت مبهم تر به نظر می رسند. برای مثال اگر بخواهید از ماشینی که با سرعت 10 متر بر ثانیه حرکت می کند با دوربینی که مدت باز بودن شاتر آن ده ثانیه است عکس بگیرید پس از گرفتن عکس مشاهده می کنید که تصویر ماشین برای ده متر کشیده شده. دلیل این امر این است که نور محیط برای تمام مدت 1 ثانیه بر روی چیپ تابیده شده و در این مدت ماشین 10 متر حرکت کرده. پس سرعت شاتر دوربین زمانی اهمیت پیدا می کند که شما در تصویر اجسام متحرکی داشته باشید. هرچه سرعت اجسام در تصویر بالاتر باشد شما نیز به دوربینی با سرعت شاتر بالاتر برای گرفتن عکس شفاف نیاز دارید.

سرعت باز و بسته شدن شاتر را با کسری از ثانیه نشان می دهند. این زمان نشان می دهد دوربین برای تشکیل تصویر به چه مدت زمان نیاز خواهد داشت. هرچه حساسیت چیپ تصویر دوربین بیشتر باشد یا دیافراگم دوربین بازتر باشد (در مورد دیافراگم دوربین در بخش بعد توضیح خواهیم داد) سرعت شاتر می تواند بالاتر باشد.

در دوربین های مداربسته شاتر فیزیکی نداریم چراکه دوربین به جای عکس برداری، فیلم برداری می کند، پس شاتر آن همیشه باز است. اما مفهوم شاتر در این دوربین ها همچنان صادق است. دوربین هر فریم از تصویر را به صورت یک عکس دریافت کرده و در نهایت برای ساختن یک فیلم در کنار هم می گذارد. (در مورد فریم در همین بخش بیشتر صحبت می کنیم) سرعت شاتر زمانی اهمیت پیدا می کند که شما نیاز به فیلم برداری از اجسام پر سرعت دارید. برای مثال دوربین های کنترل جاده ای باید سرعت شاتر بالایی داشته باشند تا بتوانند پلاک خودروها را در حین حرکت با سرعت بالا تشخیص دهند.

سرعت شاتر دوربین های مداربسته را در کاتالوگ با یک بازه نشان می دهند. برای مثال سرعت شاتر یک دوربین مداربسته قابل قبول بین 1/25 تا 1/50000 ثانیه است. سرعت گفته شده اول یعنی 1/25 ثانیه مربوط به کمترین نور مورد نیاز دوربین است (که در قسمت حساسیت به نور به آن اشاره کردیم.) برای مثال اگر حداقل روشنایی مورد نیاز این دوربین 0.1 لوکس باشد، این دوربین در روشنایی 0.1 لوکس 1/25 ثانیه زمان برای تشکیل تصویر نیاز دارد. عدد دوم آورده شده یعنی 1/50000 ثانیه بیشترین سرعت شاتر دوربین است. در ایده آل ترین حالت دوربین میتواند تصویر را با این سرعت افزایش دهد.

پس در صورتی که در محلی در طول شب تصویری تار از اجسام در حال حرکت داشتید، دلیل آن کاهش سرعت شاتر به علت کاهش نور است و راه حل آن افزایش روشنایی محیط خواهد بود. در صورتی که دوربینی خاص نیاز به سرعت شاتر بالا دارد ساده ترین روش نصب یک پروژکتور پر نور در کنار دوربین است تا در تمام مدت روشنایی را برای دوربین تامین کند.

دیافراگم دوربین

دیافراگم به معنای دریچه است. دیافراگم دوربین یک دریچه است که اجازه ورود نور به دوربین را خواهد داد. یک شیر آب را تصویر کنید که چطور با کم و زیاد کردن آن می توان میزان آب خروجی را کم و زیاد کرد، دیافراگم دوربین عملکردی کاملا مشابه این شیر آب برای نور ورودی به چیپ تصویر دارد.

دیافراگم با این هدف طراحی شده که در محیط هایی که نور بیش از حد زیاد است، نور ورودی به دوربین را تنظیم کند. زمانی که در طول روز نور زیادی در محیط وجود دارد، دیافراگم دوربین بسته می شود و اجازه عبور حجم کمتری از نور را می دهد. البته دیافراگم و شاتر میتوانند رابطه ای دو طرفه داشته باشند، یعنی می توان همین تاثیر را با تغییر دادن سرعت شاتر هم ایجاد کرد (فراموش نکنید کاهش سرعت شاتر باعث تار شدن اجسام متحرک می شود).

پس هدف اصلی از ایجاد تغییر در دیافراگم دوربین، تنظیم نور تصویر است. اما دیافراگم گذشته از تغییر نور تصویر تاثیر دیگری نیز بر رو آن می گذارد. هرچه دریچه دیافراگم بازتر باشد فاصله فوکوس شما کمتر خواهد شد. برای درک بهتر عملکرد دیافراگم به تصویر زیر توجه کنید:

همانطور که در تصویر مشخص است هر چه دیافراگم دوربین بازتر شده بازه فوکوس دوربین کمتر شده یعنی اجسام دورتر از نقطه فوکوس دوربین تارتر به نظر می رسند.

از آنجا که دوربین های مداربسته معمولا برای پوشش محیطی مورد استفاده قرار می گیرند، کاهش بازه فوکوس دوربین نقطه ضعفی بسیار بزرگ برای دوربین به حساب خواهد آمد. از همین جهت دوربین های مداربسته را معمولا با دیافراگم ثابت می سازند یا بازه تغییرات دیافراگم در دوربین را تاجای ممکن کم می کنند. این کار از طریق افزایش حساسیت چیپ تصویر امکان پذیر خواهد بود.

میزان باز بودن دیافراگم دوربین را به صورت کسری از f نشان می دهند. اطلاعات مربوط به دیافراگم دوربین های مداربسته را معمولا می تواند در کاتالوگ و در کنار حداقل نور مورد نیاز دوربین ببنید.

فریم در ثانیه

فیلم یا تصویر متحرک از نمایش مسلسل وار تصاویر ثابت به وجود می آید. برای اینکه یک تصویر، متحرک به نظر برسد لازم است تصاویر با سرعت کافی عوض شوند. تعداد تصاویری که در هر ثانیه پخش می شوند تا یک تصویر متحرک را تشکیل دهند با واحد فریم در ثانیه یا fps (یا Frame Per Second) نشان می دهد.

از نظر تئوریک هرچه تعداد فریم هایی که در ثانیه پخش می شود بیشتر باشد، فیلم به حرکت واقعی شبیه تر است. البته مغر انسان قدرت تشخیص فیلم هایی بالاتر از 25-30 فریم در ثانیه ندارد پس در صورتی که فیلم شما در هر ثانیه از 25 فریم تشکیل شده باشد به صورت فیلمی کاملا زنده و طبیعی دیده می شود.

از همین جهت تعداد فریم های فیلم خروجی دوربین مداربسته نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. عاملی که می تواند باعث کاهش تعداد فریم در دوربین ها شود معمولا محدودیت قدرت پردازش دوربین است. هرچه تعداد فریم های فیلم بالاتر باشد، دوربین به قدرت پردازش بیشتری برای تولید فیلم خروجی نیاز خواهد داشت. پس ممکن است دوربین شما با وجود داشتن روزولشنی بالا تعداد فریمی کمتر مقدار طبیعی داشته باشد.

تعداد فریم و پهنای باند شبکه

در سیستم های مداربسته تحت شبکه، پایین بودن تعداد فریم تصاویر در محل نمایش ممکن است علتی دیگر هم داشته باشد. در صورتی که پهنای باند کافی برای ارسال تصاویر دوربین به سرور یا نمایشگر وجود نداشته باشد، تعداد فریم های تصویر به صورت ناخودآگاه کاهش می یابد. این کاهش تا حدی انجام می شود که پهنای باند خروجی دوربین به پهنای باند موجود شبکه برسد. در چنین حالتی باید اصلاحات یا گسترشی در بستر شبکه موجود انجام داد تا مشکل برطرف گردد.

تعداد فریم بیش از 30 فریم در ثانیه

بخشی محدود از دوربین های مداربسته حرفه ای با تعداد فریم بالاتر از 30 فریم در ثانیه تولید می شوند. شاید برای شما این سوال پیش آمده باشد که اگر انسان امکان تشخیص بیش از 30 فریم در ثانیه را ندارد این کار چه منفعتی دارد. استفاده از دوربین های فریم بالا امکان دیدن تصاویر به صورت حرکن آهسته (Slow Motion) و فریم کامل را فراهم می کند. برای مثال یک دوربین 60fps میتواند تصاویر را با سرعت نصف سرعت طبیعی پخش کند و همچنان تعداد فریم زنده را داشته باشد. برای مثال دوربین هایی که برای کنترل ترافیک در مسیرهای جاده ای نصب می شوند از آنجا که قرار است حرکت خودروها با سرعت بالا را نشان دهند باید تعداد فریم بالایی داشته باشند، یا دوربین هایی که در کازینوها برای ثبت عملکرد افراد نصب می شوند، از آنجا که باید جزئیات حرکات دست را نمایش دهند باید فریم بالاتری داشته باشند.

 

منابع:

سایت ویکی پدیا

علی شهدوست

گردآورنده :سایت www.mohammadseif.ir